Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

House M.D. Tribute (2004-2012)


Γράφει ο Στέφανος Σαμ



Everybody Lies...

1 ευφυέστατος γιατρός... 1 ιδιόρρυθμος άνθρωπος... 1 από τους καλύτερους χαρακτήρες της τηλεόρασης...

Το 2004 στο κανάλι Fox κάνει πρεμιέρα μια ιατρική σειρά με τον τίτλο House, M.D. Ένας ιδιότροπος και εθισμένος στα Vicodin αλλά πανέξυπνος γιατρός μαζί με την ομάδα του αναλαμβάνουν κάθε εβδομάδα έναν ασθενή που κανένας άλλος δεν καταφέρνει να τον θεραπεύσει. Στο πλευρό αυτού του παράξενου και μισάνθρωπου γιατρού η διευθύντρια του νοσοκομείου, που πολλές φορές του κάνει την ζωή δύσκολη(αυτός της την κάνει διαρκώς) αλλά και ο κολλητός του που προσπαθεί να τον κρατάει σε τάξη...

Διαβάζοντας κανείς την περιγραφή της σειράς θα έλεγε "και σιγά το ενδιαφέρον" και πόσο λάθος θα ήταν. Αρκεί μονάχα το πρώτο επεισόδιο να σου αλλάξει γνώμη. Ο κυνισμός του House, οι φοβερές ατάκες που λέει, το βάθος που έχει σαν χαρακτήρας καθιστούν την σειρά σε μια από τις καλύτερες ιατρικές σειρές που έχουν βγει. Είναι σίγουρα η εξυπνότερη και έχει σίγουρα έναν από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες που δημιουργήθηκαν ποτέ...

Αντισυμβατικός, αντικοινωνικός, αντιήρωας. Ο Gregory House σε κάνει να θέλεις οπωσδήποτε να τον γνωρίσεις ακόμα και αν είσαι σίγουρος ότι θα σε προσβάλει και θα σου πει αλήθειες που δεν θες να ακούσεις. Γιατί εκτός από κορυφαίος γιατρός έχει και ένα χαρακτηριστικό που όλοι θα θέλαμε να έχουμε, ξέρει να διαβάζει τους ανθρώπους...

"...like the philosopher Jagger once said, 'You can't always get what you want.'"

Ο David Shore δημιουργεί μια κατά τα άλλα συμβατική σειρά που όμως μόνο φαινομενικά είναι συμβατική. Έχοντας μια τυπική διαδικασία σε κάθε επεισόδιο με τον κάθε ασθενή αλλά με κάθε φορά ακόμα πιο απολαυστικές ατάκες αλλά και καφρίλες από τον House. Και κάθε φορά το πάρα πολύ προσεγμένο σενάριο αλλά και η συνεχόμενα επιβλητική σκηνοθεσία ανεβάζουν την σειρά του Shore σε ένα εξαιρετικό επίπεδο...

Σε κάθε σαιζόν που περνάει ανακαλύπτουμε και μια καινούργια πτυχή αυτού του μοναδικού χαρακτήρα. Γιατί ο κάθε σωστός σεναριογράφος πρέπει όσο περνούν τα χρόνια να είναι σε θέση να αναπτύξει τον χαρακτήρα που έχει δημιουργήσει αλλά και να τον ωριμάζει. Και ο Shore το ξέρει πολύ καλά αυτό και το υλοποιεί με τον καλύτερο τρόπο...


“If you talk to God you’re religious. If God talks to you, you’re psychotic”

Η κάθε σαιζόν είναι και ένα διαφορετικό κεφάλαιο στην ζωή του House. Θα ήθελα πολύ να σου πω ότι σε αυτά τα 8 χρόνια η σειρά κρατάει πάντα το ίδιο υψηλό επίπεδο αλλά ακόμα και στις κακές στιγμές της εξακολουθεί να είναι η καλύτερη στο είδος της. Στην πρώτη μαθαίνουμε ποιός είναι ο House και χωρίς αμφιβολία τον αγαπάμε αμέσως. Στην δεύτερη, βλέπουμε την ρομαντική πλευρά του αλλά μαθαίνουμε και λίγα πράγματα για το παρελθόν του. Η τρίτη σαιζόν που είναι και η προσωπική μου αγαπημένη, μας δείχνει την σκοτεινή πλευρά του House που είναι και η πιο ενδιαφέρουσα. Την τέταρτη την λες κυρίως μεταβατική(έτσι και αλλιώς είναι μικρότερη 16 επεισοδίων λόγω απεργίας των σεναριογράφων) με την δημιουργία της νέας του ομάδας. Η πέμπτη είναι αυτό που θα λέγαμε το Tipping Point με αποκορύφωμα το εκπληκτικό φινάλε της. Στην έκτη βλέπουμε τον House να προσπαθεί να αλλάξει και να απεξαρτηθεί. Η έβδομη μας δείχνει τον House πως λειτουργεί σε μια σχέση. Ενώ η τελευταία επικεντρώνεται κυρίως στην βασική σχέση της σειράς, αυτής μεταξύ του House με τον Wilson...

Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της σειράς είναι χωρίς αμφιβολία το bromance του House με τον Wilson. Μια φιλία που σκιαγραφείται με τον πιο όμορφο αλλά και αληθινό τρόπο. Μια πολύ δυνατή φιλία πέρα από σκοπιμότητες και συμφέροντα. Μια αληθινή φιλία, όπου ο κάθε ένας από τους δύο δίνει ότι περισσότερο μπορεί(σίγουρα ο Wilson δίνει πολλά περισσότερα από τον House)...

Όμως ο House δίνει ότι πραγματικά μπορεί. Ζώντας μια ζωή μέσα στον πόνο, μέσα στην απίστευτη εσωτερικότητά του. Είναι ένας άνθρωπος που θέλει πολύ να αλλάξει όμως δεν μπορεί, δεν βρίσκει την δύναμη(και αυτό το καταλαβαίνω απόλυτα και το σέβομαι). Αυτά που έχει δει και έχει ζήσει τον έχουν κάνει απίστευτα κυνικό σε όλες τις καταστάσεις...


"Like I always say, there’s no 'I' in 'team'. There is a 'me', though, if you jumble it up."

Αγενής, εγωιστής, εγωκεντρικός, άξεστος αλλά ταυτόχρονα ευφυής που κατανοεί το πρόβλημα σου. Δεν θα σου κάνει την ζωή εύκολη αλλά στο τέλος με τον δικό του μοναδικό τρόπο θα σου δώσει λύση στο πρόβλημά σου. Οι δικοί του άνθρωποι θα πρέπει να έχουν τεράστια υπομονή απέναντι του και να μπορούν να ανεχτούν όλα όσα θα τους βάλει να περάσουν. Όμως είναι δικοί του άνθρωποι και άμα χρειαστεί θα τους υπερασπιστεί με τον δικό του τρόπο. Τώρα για τους άλλους... βασική προϋπόθεση είναι να τους γνωρίσει κάτι που το αποφεύγει όσο τίποτα άλλο...

Στη φοβερή επιτυχία αυτού του χαρακτήρα βέβαια βοηθάει πάρα πολύ και η συγκλονιστική ερμηνεία του Hugh Laurie. Για μένα η ερμηνεία του είναι άνετα στις πέντε καλύτερες ερμηνείες της τηλεόρασης. Το βλέμμα του, οι εκφράσεις του, οι κινήσεις του αλλά και η κωμική ματιά του είναι ένας συνδυασμός που δίνει στον ήδη εξαιρετικά γραμμένο χαρακτήρα το κάτι παραπάνω. Σίγουρα άξιζε όλα τα βραβεία που πήρε αλλά και όλα τα βραβεία που για ανεξήγητο για μένα λόγο δεν πήρε...

Στο πλευρό του είναι ο Robert Sean Leonard ως καλύτερος φίλος του. Και δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος άλλος. Ένας χαρακτήρας γραμμένος όπως θα χρειαζόταν για να ανέχεται όλες τις δοκιμασίες που του βάζει ο φίλος του. Η ερμηνεία του είναι αναμφίβολα η δεύτερη καλύτερη της σειράς και ειδικά στα τελευταία επεισόδια αποδεικνύει το πόσο ταλαντούχος ηθοποιός είναι...

Το δέσιμο μεταξύ του Laurie και του Leonard είναι τόσο δυνατό υποκριτικά( και από ότι λένε και στην πραγματικότητα) που κάνει το δίδυμο House Wilson ακόμα πιο δυνατό και να μοιάζει τόσο αληθινό. Είναι τόσο δυνατό που σε κάνει να ταυτιστείς με αυτή την σχέση ή και ακόμα να την ζηλέψεις...


Στα 8 χρόνια της σειράς πέρασαν πολλοί ηθοποιοί και χαρακτήρες. Η Lisa Edelstein ήταν για επτά χρόνια αναπόσπαστο κομμάτι της σειράς με έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα ως η διευθύντρια του νοσοκομείου αλλά και ο ευσεβής πόθος του House. Οι Omar Epps, Jesse Spencer, Jennifer Morrison ήταν η αρχική ομάδα του House και έμειναν σε όλη την διάρκεια της σειράς (εκτός από την Morrison). Στην πορεία ήρθαν και άλλοι ηθοποιοί ως η νέα ομάδα του House, Peter Jacobson, Olivia Wilde, Kal Penn, Odette Annable...

"Humanity is overrated."

Έχω πάρα πολλά να θυμάμαι από αυτή τη σειρά. Τις ατελείωτες πλάκες που έκανε ο House σε όλους, τις υπέροχες ατάκες που κατά καιρούς έλεγε, το δέσιμο του με τον Wilson, τις σκηνές στο πιάνο, τα θεϊκά μπαστούνια του, τις υπέροχες μουσικές επιλογές(με το κορυφαίο theme song Teardrop από Massive Attack). Γενικότερα αυτή η σειρά θα έχει πάντα μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου μιας και είναι αυτή που με μύησε στον κόσμο των ξένων σειρών...

Η σειρά τον περασμένο Μάιο έριξε αυλαία μετά από 8 επιτυχημένα χρόνια και πέρασε έτσι στην ιστορία ως μια κορυφαία σειρά αλλά κυρίως ως η σειρά με έναν από τους σπουδαιότερους χαρακτήρες που έχουν γραφτεί ποτέ...

Everybody Dies...
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: