Kyss Mig (Kiss Me ή With Every Heartbeat) - Alexandra-Therese Keining (2011)

Γράφει η Camera Obscura

Χαζεύοντας τις ταινίες που παίζονται στους κινηματογράφους αυτή και την επόμενη εβδομάδα, το βλέμμα έπεσε στο Outview Film Festival και στην σουηδική ταινία Kyss Mig της Alexandra-Therese Keining. Μία ταινία που είχα δει πριν αρκετό καιρό και κατάφερε να με κάνει να τη σκέφτομαι με χαμόγελο, ακόμη και αν της βρήκα αρκετά κλισέ και λάθη.

Όμως, πριν σου μιλήσω για την ταινία, τσέκαρε τα ακόλουθα:

*Outview Film Festival 2013

Ημέρες Queer Κινηματογράφου

18 – 28 Απριλίου 2013

*Ινστιτούτο Θερβάντες Αθήνας

(Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα)

*Το πρόγραμμα αναλυτικά:

http://outview.gr/calendar-node-field-show-date/day/2013-04-18

*Τιμές εισιτηρίων:

5 ευρώ αίθουσα 1

3 ευρώ αίθουσα 2

10 ευρώ ημερήσιο

50 ευρώ διαρκείας

*Για τις απογευματινές προβολές 30 άνεργοι θα έχουν δωρεάν είσοδο με επίδειξη κάρτας ανεργίας.

*Δεν υπάρχει προπώληση εισιτηρίων. Τα εισιτήρια θα είναι διαθέσιμα τις ημέρες του φεστιβάλ από τις 17.00 στο Ινστιτούτο Θερβάντες (Μητροπόλεως 23, Σύνταγμα)

*Περισσότερες πληροφορίες για το φεστιβάλ: www.outview.gr

Επιστρέφω, λοιπόν, στην ταινία Kyss Mig και την ιστορία της Mia (Ruth Vega Fernandez) και της Frida (Liv Mjönes). Δύο γυναίκες που δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα η μία για την άλλη. Ο πατέρας της Mia, o Lasse (Krister Henriksson) αρραβωνιάζεται την μητέρα της Frida, την Elisabeth (Lena Endre). Όλα ξεκινάνε το βράδυ του αρραβώνα. Όταν η μία κοιτάξει την άλλη. Και όσο απλό και αν ακούγεται για δυο ανθρώπους που πόθησαν ο ένας τον άλλον με την πρώτη ματιά, να καταφέρουν να είναι μαζί ακόμη και αν ο κόσμος γυρίσει ανάποδα, οι αποφάσεις πολλές φορές πλέκουν τις ιστορίες αλλιώς. Η Mia  ετοιμάζεται να παντρευτεί με τον σύντροφό της, τον Tim (Joakim Nätterqvist). Και το πρώτο εμπόδιο ανάμεσα στις δύο γυναίκες έχει μόλις εμφανιστεί. Όμως, το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι πως η Mia δεν θέλει ή δεν είναι σίγουρη ή δεν νιώθει ή δεν πρέπει να νιώθει πως την ελκύει σεξουαλικά και το γυναικείο φύλο. Ή μόνο το γυναικείο φύλο. Αυτή της η άρνηση να δει κατάματα τον εαυτό της θα την οδηγήσει σε μια σκληρή μετωπική με τον Lasse, τον Tim, τη Frida μα κυρίως με τον ίδιο της τον εαυτό. Η Frida, που έχει και εκείνη σχέση, δεν θα καταφέρει ν’αντισταθεί. Θα διεκδικήσει τη Mia, όπως ένας ερωτευμένος άνθρωπος, με όλο του το είναι...

Θα ξεκινήσω, λέγοντάς σου, πως δεν μου άρεσε το τέλος της ταινίας. Ενώ σε όλο το φιλμ, η σκηνοθεσία είχε καταφέρει να με κρατήσει, στο τέλος κάτι χάλασε. Ένα μέρος του φταιξίματος, σίγουρα κρύβεται στο σενάριο, που το έγραψε η ίδια η σκηνοθέτις και πολλές φορές βολεύτηκε σε κλισέ στιγμές. Ωστόσο αυτό που ενστικτωδώς υπερισχύει στη σκέψη μου είναι πως η Alexandra-Therese Keining βιάστηκε ν’αποφασίσει γι’αυτούς τους δύο χαρακτήρες του έργου. Και νιώθω πως ήταν λανθασμένη επιλογή.

Η Mia και η Frida κατάφεραν να με μπλέξουν στο κουβάρι τους. Και το κατάφεραν με τρόπο σχεδόν αθόρυβο. Η χημεία ανάμεσα στις δύο ηθοποιούς είναι ξεκάθαρη. Η καθαρά γυναικεία ματιά στο θέμα της γυναικείας σεξουαλικότητας νομίζω πως κάνει την ταινία πολύ ειλικρινή και ουσιαστική. Όχι, δεν θα δεις ένα Room in Rome (Julio Medem), δηλαδή, μία ταινία που βασίζει ολόκληρη την ύπαρξή της σε σκηνές σεξ απλά για να τραβήξει σαν μαγνήτης το κοινό της, που πολλές φορές δηλώνει και ξεκάθαρα πως θέλει να είναι κυρίως αντρικό κοινό. Η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Οι ερωτικές σχέσεις το ίδιο. Και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά η σκηνοθέτις.  Δεν προσπαθεί να καταλήξει κάπου. Ξέρει ακριβώς τι θέλει να τραβήξει με την κάμερά της.  Και το κάνει με πολλά όμορφα πλάνα, κάποια από αυτά φορτισμένα από πόθο, θυμό, αδιέξοδο.  Άλλωστε αυτό δεν είναι ο έρωτας; Η φωτογραφία της ταινίας (Ragna Jorming) είναι ένα ακόμη συν. Όχι πως περίμενα κάτι λιγότερο από μια σουηδική ταινία. Έδενε απόλυτα με τον κόσμο των δύο χαρακτήρων.

Το μεγάλο πλην της ταινίας είναι νομίζω και η πιο συνηθισμένη παγίδα στον κινηματογράφο. Κλισέ σεναριακές στιγμές.  Ωστόσο ακόμη και το κλισέ, κάποιες φορές, δεν είναι παρά η αλήθεια της ίδιας της ζωής. Και με αυτή τη σκέψη, νομίζω πως η σκηνοθέτις, όποτε έπεφτε σε αυτή την παγίδα, έφευγε με λίγες απώλειες. Εξαίρεση το τέλος της ταινίας που θα το έκοβα στο μοντάζ. Και ίσως τότε η ταινία  να έμπαινε και στην λίστα με τις πολύ αγαπημένες μου ταινίες. Ακόμη κι αν δεν είναι αριστούργημα. Κατάφερε να με κάνει να την προσέξω. Και αυτό στον δικό μου κόσμο είναι κάτι.

*Η ταινία θα προβληθεί στο Outview Film Festival στις 19 και 20 Απριλίου, ημέρες Παρασκευή και Σάββατο.