Μετακόμιση τώρα - Ελεωνόρα Ζουγανέλη 2013

Γράφει η Xplorer

Αχ οι σιωπές φυτρώνουν άγρια χόρτα, σε παίρνουν όμηρο

Άσε ανοιχτή του ύπνου σου την πόρτα, να μπω σαν όνειρο

Αχ οι σιωπές τα βάσανα του κόσμου, θηρία ανήμερα

Ένα κλειδί να σ’ εξηγήσει δωσ’ μου κι ας φύγω σήμερα

Πριν από λίγο καιρό η Ελεωνόρα Ζουγανέλη κυκλοφόρησε το καινούργιο άλμπουμ της. Μετά από δύο επιτυχημένα άλμπουμ επιστρέφει, με παλιούς συνεργάτες όπως ο Φίλιππος Πλιάτσικας αλλά και νέους όπως η Μαρία Παπαγεωργίου και ο Σταύρος Σταύρου και φτιάχνουν 14 τραγούδια.

Το παθιασμένο φιλί, ξεπλένει τώρα η βροχή

Δε με νοιάζει αν φοβήθηκες, μετάνιωσες ή είχες πιει

Σε μιαν άλλη εποχή θα ήταν η αρχή

Στα φιλιά που σκοτώνουν, ενός λεπτού σιγή

Μα να θέλεις να με σώσεις, να έρθεις να μ’ αποτελειώσεις

Φίλησέ με ποθώ να πεθάνω...γλύτωσε με από αυτό τον χορό...

Τα τραγούδια, Το μισό του εμείς και Ό, τι γράφτηκε στους τοίχους είναι αρκετά καλά. Αυτά, όμως, που ξεχωρίζουν είναι το πολύ πολύ όμορφο Βαλς για ένα φιλί σε μουσική του Γιάννη Ζουγανέλη και στίχους της Sunny Μπαλτζή, το υπέροχο Πού να σε βρω σε στίχο της πολύ αγαπημένης μου Ελεάνας Βραχάλη και μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη, το οποίο έχει γραφτεί για το άλμπουμ «όλα τα ναι του κόσμου» απ’ το οποίο τα έσοδα θα δοθούν στα παιδικά χωριά sos και το ΚΕΘΕΑ. Τα τραγούδια που, αναμφίβολα, κάνουν την διαφορά στο cd δεν είναι άλλα απ’ τα Όμηρος, Να `σαι καλά, Μονάχα εγώ και το Δεν είμαι αυτή-που παίζει ασταμάτητα στο iPod μου-από τα χέρια των Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου, έτσι κι αλλιώς δεν περίμενα κάτι λιγότερο απ’ το αγαπημένο δίδυμο.

Στρωμένα σεντόνια, δεν έχει ύπνο απόψε για κάποιους το βράδυ

Περνάνε τα χρόνια κι εγώ με τις ώρες μαθαίνω σημάδι

Λυπάσαι για μένα που δεν αγαπήθηκα όσο μού αξίζει

Λυπήσου για ‘κεινον που χάνει μια μάχη και παύει να ελπίζει(...)

Χρωστάω μια συγγνώμη που σου `δωσα τόσα προτού τα ζητήσεις

Με πήρες μαζί σου χωρίς να το ξέρεις στο σπίτι σου μένω

Οι άλλοι θα σβήσουν μα εγώ θα `μαι πάντα κεράκι αναμμένο

Η ελπίδα καλέ μου χωράει σε μια τσέπη χαρτί που διπλώνει

Οι άνθρωποι τρέμουν μην έρθει μια μέρα και μείνουνε μόνοι

Μα εγώ δε φοβάμαι, μια θέση κοντά μου ακόμα κρατάω

Εσένα θυμάμαι, με `σενα κοιμάμαι με `σένα ξυπνάω

Να `σαι καλά στο άγνωστο σύμπαν σου να `χεις ζωή ευτυχισμένη

Αν με σκεφτείς κοίταξε δίπλα σου ίσως με δεις κάπου κρυμμένη...

Η παραγωγή του άλμπουμ είναι αρκετά καλή και πολύ όμορφη δουλειά έχει γίνει στις ενορχηστρώσεις απ’ τον Ευρυπίδη Ζεμενίδη. Ο ήχος πατάει σε διάφορα είδη. Πότε μπαλάντα κ πιο μελό, πότε πιο jazzy, πότε πιο λαϊκό ακόμα και κάπως ρετρό. Αυτό, όμως είναι ένα συν στο άλμπουμ. Δεν ακούς συνέχεια το ίδιο, η μουσική εναλλάσσεται ανάλογα τον συνθέτη. Ο στίχος του είναι σε αρκετά ανεβασμένο επίπεδο, όχι, όμως σε όλα τα κομμάτια. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα το πόσο απίστευτα μεγάλος δημιουργός είναι ο Ευαγγελάτος.

Δεν ξέρω πως μεγάλωσα αλλά τα πράγματα τα θέλω πιο απλά.

Θέλω να σ' έχω, δε ζητάω παραπάνω

Με σένα βλέπω τη ζωή σαν ακατάπαυστη γιορτή

μα που να ψάξω να σε βρω όταν μου λείπεις.

Δε φτάνει μόνο η καρδιά και σώμα θέλω και φιλιά

θέλω στ' αδύνατα να μη μ' εγκαταλείπεις. Πού να σε βρω;

Αυτό που κάνει τα τραγούδια να ξεχωρίζουν είναι η φωνή της Ελεωνόρας. Λειτουργεί σαν ένα δυνατό μουσικό όργανο. Σκληρό, δυναμικό αλλά ευαίσθητο και γλυκό όταν πρέπει, η Ελεωνόρα μετατρέπει την φωνή της ανάλογα με τις ανάγκες του κομματιού με μεγάλη επιτυχία.

Δεν είμαι αυτή που θα σού πει πως θέλει να σε παντρευτεί

Δεν έχω μόνιμη δουλειά, ούτε μ’ αρέσουν τα παιδιά

Δεν είμαι εκείνη που κρατάει το μέλλον σου το μακρινό

Λυπάμαι - μα δεν είμαι εγώ

Όμως ετούτη τη στιγμή το βράδυ αυτό το αποψινό

για `μας θα γίνει ότι πιο αληθινό

Κι ας μη μάς βγαίνουν οι αριθμοί  για κάτι πιο παντοτινό

Δεν είμαι αυτή, μα είμαι εγώ και είμαι εδώ

Εν κατακλείδι, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη είναι μια ερμηνεύτρια που μ’ αρέσει πολύ. Έχει μια απίστευτα καλή φωνή και ένα πολύ μεγάλο ταλέντο. Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει απ’ το πλήθος -των ατάλαντων που μας περιτριγυρίζουν κ μας πλασάρει ιδιαίτερα το mad-πέρα της φωνής της και του ερμηνευτικού της ταλέντου, είναι το ήθος της και η σκηνική της παρουσία. Για μένα, οι δημιουργοί-όπως ο Ευαγγελάτος και ο Καραμουρατίδης-αλλά και η ίδια η Ελεωνόρα πρέπει να είναι περήφανοι για το αποτέλεσμα του άλμπουμ γιατί είναι πραγματικά εξαιρετικό.

Εγώ μονάχα, τίποτα άλλο κι από την άλλη όλοι εσείς

Συγχώρα με, μη με μισείς...Έχω θυμό πολύ να βγάλω

Εγώ μονάχα, κόντρα σ’ όλους δεν είναι τόσο ηρωικό

ξέρω απ’ έξω τόσους ρόλους ας μάθω και τον βασικό

Εγώ μονάχα, πριν το τέλος παίρνω κουράγιο κι όπου βγει

Το πόσο αξίζει ένα βέλος κρίνεται πάντα στην πληγή

Μονάχα εγώ κι άλλος κανένας πρώτη φορά αληθινή

μόνη στη μέση της αρένας με κατακόκκινο πανί...

Υ.Γ: Όλη την ώρα που άκουγα τα τραγούδια του Ευαγγελάτου δυο πράγματα σκεφτόμουν: «Πόσο ταλέντο έχει αυτός ο άνθρωπος;» και «Γεράσιμε, απλά σ’ αγαπώ»!!!