Endlessly – Duffy (2010)

Γράφει η Xplorer

There will, pretty sure I am lost for so many ways

If these walls come talk to me,  There would I be for lost so many ways....

Το 2010 η Duffy κυκλοφορεί το δεύτερο studio album της. Μετά το εξαιρετικά επιτυχημένο Rockferry η Duffy επιστρέφει με 10 καινούργια τραγούδια. 

Τα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι το Don't Forsake Me μ’ ένα πολύ όμορφο πιάνο, το Keeping My Baby, το Lovestruck και το Breath Away. ‘Ένα απ’ τα τραγούδια που έκανε την διαφορά στο άλμπουμ μιας και ήταν η μεγάλη του επιτυχία ήταν το Well,well,well. Τα δικά μου πολύ αγαπημένα είναι τα Endlessly και My Boy.

Endlessly, I turn to every door and it's you I'm hoping for, so endlessly

I'm looking for you every where that I go in all of the things I do

Still I'll keep looking...'Til I find you

Η παραγωγή του άλμπουμ είναι εξαιρετική. Πολύ προσεγμένη και λεπτομερής δουλειά απ’ τον Albert Hammond έτσι ώστε να αναδεικνύει το κάθε κομμάτι. Μελωδίες από 60s pop, soul, μπαλάντες, όλα συνδυασμένα με μια retro αίσθηση και γεμάτα από μουσικά όργανα. Σαξόφωνα, τρομπόνι, τρομπέτα, κιθάρες, πιάνο, βιμπράφωνο ακόμα και το όργανο συνδυάζονται και βγάζουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.

Now I'm old...Still I wish I had you to hold

Don't suppose you would come our way Coz still it's me who cries

I have such regrets...It's you I can't forget

Every time I see you go by I break down and cry

You're taking my breath away And every time I see you with her

Oh baby it hurts...You're taking my breath away...Breath away...

Οι στίχοι είναι αρκετά καλοί. Αν και απλοί και χωρίς ιδιαίτερες λέξεις, η Duffy γράφει τραγούδια έτσι όπως αισθάνεται. Αυτό που σίγουρα κάνει την διαφορά στο άλμπουμ είναι η φωνή της Duffy. Αυτήν την μοναδική, ιδιόρρυθμη φωνή. Πότε πιο “smoky” και πότε πιο “gritty”,  η Duffy ξέρει να “δουλεύει” και να χρησιμοποιεί την φωνή της ανάλογα τις ανάγκες κάθε κομματιού.

I can't control these feelings I have inside

I had to let go, let go of my pride

Age is a number...Don't steal my thunder

Can't love no other, other, other

Εν κατακλείδι, η Duffy επιστρέφει μετά από 2 χρόνια και φτιάχνει ένα άλμπουμ που δεν πήρε και τις καλύτερες κριτικές. Κάτι το ότι το πρώτο της άλμπουμ ήταν πραγματικά εξαιρετικό, κάτι το ότι άλλαξε ελαφρώς τον ήχο της...δεν έκατσε και πολύ καλά στους κριτικούς και ναι δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ. Την Duffy, όμως, την λατρεύω γενικά, αγαπώ πολύ την φωνή της και τα τραγούδια και πιστεύω πως είναι απ’ τις λίγες τραγουδίστριες που έχουν μια τόσο ιδιαίτερη φωνή. Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο άλμπουμ της.

I’m not that cagey but I don’t need to explain

There’s nothing to blame...