Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

21 Grams - Alejandro González Iñárritu (2003)


Γράφει ο Στέφανος Σαμ


"...They say we all lose 21 grams at the exact moment of our death... everyone. The weight of a stack of nickels. The weight of a chocolate bar. The weight of a hummingbird..."

3 διαφορετικοί άνθρωποι... 3 διαφορετικές ζωές... 1 τραγικό δυστύχημα...
Ο Paul Rivers (Sean Penn) είναι ένας καθημερινός άνθρωπος. Μαθηματικός στο επάγγελμα. Εγκλωβισμένος σε ένα γάμο που δεν θέλει. Με σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια. Η Christina Peck (Naomi Watts) είναι μια κλασική νοικοκυρά. Μια ευτυχισμένη σύζυγος. Χαρούμενη μητέρα δυο μικρών κοριτσιών. Ο Jack Jordan (Benicio Del Toro) είναι ένας πρώην κατάδικος. Για χάρη της οικογένειάς του προσπαθεί να αλλάξει ανακαλύπτοντας τον Θεό. Έχει καταφέρει όμως να αλλάξει;
Τρεις ζωές που μέσα σε μια άτυχη στιγμή θα αλλάξουν για πάντα...


Απώλεια, Ενοχές, Τύψεις επιβίωσης...
Ένα κουβάρι συναισθημάτων που ξετυλίγεται αργά καθ’ όλη την διάρκεια. Η γραφή του σεναρίου είναι τέτοια που 'αναγκάζει' τον θεατή να νιώθει κάθε μια μικρή εναλλαγή στον πόνο των ηρώων. Σε κάνει να αναρωτιέσαι, πως θα μπορούσες εσύ να επιβιώσεις σε μια παρόμοια κατάσταση; Γιατί αυτό είναι η ταινία...η μάχη για επιβίωση. Πως μπορεί μια μάνα να ξεπεράσει το χαμό του παιδιού της; Πως μπορεί ένας άνθρωπος να ζήσει μέσα στις ενοχές όταν έχει πάρει τη ζωή αθώων παιδιών; Πως ξεπερνάει κανείς το γεγονός ότι για να ζήσει πέθανε κάποιος άλλος; Όλα αυτά τα ερωτήματα θέτει η ταινία και πολλά άλλα με ένα τρόπο ποιητικό και συνάμα ρεαλιστικό. Σε ένα κλίμα απόλυτης κατάθλιψης και απόγνωσης...

Σκηνοθεσία - Σενάριο
Ένα μεγάλο κομμάτι των τελευταίων ετών στο παγκόσμιο σινεμά είναι ο Alejandro González Iñárritu. Τα 21 γραμμάρια είναι η δεύτερη ταινία του, μετά το πολύ επιτυχημένο Amorres Perros. Συνεργάζεται ξανά με τον Guillermo Arriaga (ο σεναριογράφος) και κατά την γνώμη μου πάνε ένα βήμα μπροστά στη συνεργασία τους. Έχοντας ένα εξαιρετικό σενάριο στα χέρια του κανείς θα περίμενε απλά να το ακολουθήσει, όμως κάνει το κάτι παραπάνω. Δένει την ταινία με έναν μαγικό τρόπο, τα πλάνα, οι σιωπές, η μουσική, η φωτογραφία, η “απόγνωση” που βγάζει μέσα από την απλότητα της κινηματογράφησης , οι ερμηνείες. Όλα μαζί συνθέτουν ένα έργο τέχνης, ένα πίνακα, ένα ποίημα. Όλα αυτά είναι αυτά που τον κάνουν έναν από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες...


Ερμηνείες
Έγραψα πιο πάνω για τις ερμηνείες. Και ομολογώ ότι κ οι τρείς (Sean Penn, Benicio Del Toro, Naomi Watts)  δίνουν το κάτι παραπάνω στην ταινία. Σαφέστατα αυτός που ξεχωρίζει από τους τρείς τους είναι ο Del Toro. Παίρνει ένα ρόλο και τον απογειώνει, νιώθεις ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στον Jack Jordan και τον Del Toro. Ώρες ώρες είναι ανατριχιαστικά αληθινός στα συναισθήματα του ήρωα. Όμως και οι άλλοι δύο είναι πάρα πολύ καλοί στο ρόλο τους. Η Watts κάνει την ερμηνεία της καριέρα της δίνοντας ζωή σε αυτή τη σπαρακτική μητέρα. Ενώ ο Penn είναι πολύ ρεαλιστικός στην ερμηνεία του χωρίς να χρειάζονται υπερβολές (όπως γίνεται συνήθως με πρωτοκλασάτους ηθοποιούς)...

Τα θετικά
1) Σκηνοθεσία - Ωμή, ρεαλιστική, απλή μα ταυτόχρονα πολύ περίπλοκη
2) Σενάριο - Υπέροχα δομημένο, απόλυτα συναισθηματικό
3) Ερμηνείες - Όλοι εξαιρετικοί
4) Μουσική - Δένει τόσο με την ταινία που κάθε νότα είναι σαν να σε 'πονάει'

Τα αρνητικά
1) Ο αργός ρυθμός της - Όσοι είναι συνηθισμένοι σε γρήγορους ρυθμούς, σε γρήγορα πλάνα μπορεί να τους χαλάσει
2) Η μπερδεμένη δομή - Το ότι το σενάριο είναι τόσο μπλεγμένο στην αρχή μπορεί να κάνει κάποιους να την σταματήσουν
3) Η κατάθλιψή της - Είναι αυτό που ακούω περισσότερο για αυτή την ταινία, ότι την έκλεισαν ή δεν την είδαν γιατί είναι πολύ στενάχωρη


Τα Του Σαμ
Φτάνοντας σιγά σιγά στην επιστροφή του Iñárritu μετά από 4 χρόνια με την ταινία Birdman είπα να θυμηθούμε μια από τις καλύτερες του δουλειές. Ελπίζω να αγαπήσω την καινούργια του ταινία όσο αυτήν (πράγμα δύσκολο) γιατί αυτή την λατρεύω. Τόσα συναισθήματα, τόσες εικόνες, τόσο 'βάρος' και τόση μαγεία. Είναι μια από αυτές τις ταινίες που αν αφεθείς θα σε παρασύρει μέσα της. Δύσκολα δεν θα ταυτιστείς με τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Την έχω δει άπειρες φορές και κάθε φορά είναι σαν να την βλέπω για πρώτη φορά. Η ίδια ένταση, το ίδιο πάθος, η ίδια αγωνία κάθε φορά. Σίγουρα δεν είμαι και πολύ αντικειμενικός μιας και η ταινία ανήκει στις τρείς πιο αγαπημένες μου ταινίες. Αλλά πραγματικά είναι μια ταινία που έχει την δύναμη να σε παρασύρει και σε βάλει στον κόσμο της. Τελικά μπορεί να μην ξέρω αν όντως χάνουμε 21 γραμμάρια την ώρα που πεθαίνουμε. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι είναι τα υγρά που χάνει το σώμα, άλλοι ότι είναι η ψυχή. Ξέρω όμως ότι αυτή η ταινία αξίζει να τη δει κανείς. Απλά ξεκίνα την και βυθίσου...

Extra
- Η ταινία είχε budget 20,000,000$
- Έχει γυριστεί σχεδόν εξολοκλήρου με κάμερα στο χέρι
- Η Naomi Watts δέχτηκε να παίξει χωρίς καν να διαβάσει το σενάριο
- Naomi Watts και Benicio Del Toro βρέθηκαν υποψήφιοι για oscar
- Η ταινία κυκλοφορεί σε DVD

"...How much does life weigh?"

Δεν υπάρχουν σχόλια: