Ταινίες ταξιδιάρικες

Γράφει η Μιρέλα Σταυρινού

Δεκαπενταύγουστος κι εγώ βλέπω την Αθήνα με άλλο μάτι…

Την λατρεύω αυτή την ηρεμία.

Ακόμα και το να γυρίσεις στο σπίτι σου με λεωφορείο μετά από μια βόλτα στο κέντρο, σού προσφέρει μια ηρεμία και χαλάρωση. Την οποία αν ένιωθα και τον υπόλοιπο χρόνο, πάω στοίχημα ότι θα ήμουν πολύ πιο ευτυχισμένος άνθρωπος.

Στο θέμα μας όμως: είστε ακόμα Αθήνα ή σε οποιαδήποτε μεγάλη πόλη ή τέλος πάντων οι διακοπές σας τελείωσαν ή δεν άρχισαν ακόμα; Ή μήπως δεν θα πάτε καθόλου φέτος διακοπές;

Stay cool, κλείστε την τηλεόραση, ανάψτε κλιματισμό και ταξιδέψτε μέσω της Έβδομης Τέχνης.

- Το ταξίδι του Κικουτζίρο (1999, του Τακέσι Κιτάνο)

Ένας καυχησιάρης και γκαφατζής μικρογκάνγκστερ συνοδεύει ένα 8χρονο αγόρι σ' ένα οδοιπορικό στην κεντρική Ιαπωνία, σε αναζήτηση της μητέρας του παιδιού.

Λίγο μετά τα αριστουργηματικά «Πυροτεχνήματα» και πολύ πριν το σπαρακτικό «Κούκλες», ο αγαπημένος μου Ιάπωνας δημιουργός μάς παρουσιάζει ένα σύγχρονο road movie ευαίσθητο και διαφορετικό από τα τόσα Αμερικάνικα με παρόμοια πλοκή που μπορεί να έχετε ήδη δει.

- Η Επιστροφή (2003, του Αντρέι Ζβγιάγκιντσεφ)

Μετά από 12 ολόκληρα χρόνια αδικαιολόγητης και ασαφούς απουσίας, ο πατέρας των μικρών Αντρέι και Βάνια επιστρέφει. 

Οι τρεις τους ξεκινούν για ένα ταξίδι προς άγνωστο προορισμό, ταξίδι που θα αλλάξει για πάντα τις ζωές όλων…

Ταρκοφσκικές επιρροές, ομορφιά που έγκειται στη λιτότητα του σεναρίου και της κινηματογράφησης, έξυπνη αλληγορία και Χρυσός Λέοντας για την πρώτη ταινία ενός από τους πιο αγαπημένους μου σύγχρονους σκηνοθέτες.

Την είχα προτείνει και πριν τις περσινές διακοπές, όσοι δεν την είδατε παρακαλώ κάντε το φέτος!

- Στη Ρώμη με αγάπη (2012, Γούντι Άλλεν)

Σίγουρα δεν υποκαθιστά ένα πραγματικό ταξιδάκι στην αιώνια πόλη (ξέρω ότι η αδερφή μου ειδικά θα το ήθελε πάρα πολύ αυτό), αλλά όπως και να ‘χει… ο Γούντι πάντα καταφέρνει να μας ταξιδέψει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο.

Εδώ βλέπουμε 4 μικρές και παράλληλες ιστορίες, μες τον σουρεαλισμό, και την παράνοια. Ατάκες θανατερές και ξεκαρδιστικές και νευρωτικοί χαρακτήρες γεμάτοι γοητεία.

Μια ανάσα πριν βγει στις αίθουσες η καινούρια γουντιαλενική ταινία, ρίξτε μια ματιά στην αμέσως προηγούμενη.

- Το καλοκαίρι του έρωτά μου (2004, Πάβελ Παβλικόφσκι)

Η 16χρονη Μόνα ζει σε ένα χωριό του Γιόρκσαιρ όπου όλα μοιάζουν να κυλούν αργά, μονότονα και νωχελικά… Αυτά μέχρι να γνωρίσει την Τάμσιν, η συνάντηση και η σχέση με την οποία θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της Μόνα ώσπου στο τέλος να οδηγήσει σε μια πικρή συνειδητοποίηση…

Βίντατζ και περίεργα νοσταλγική ατμόσφαιρα της Βρετανικής επαρχίας, μια ταινία ενηλικίωσης που σίγουρα δεν είναι αριστούργημα, αλλά έχει ατμόσφαιρα, στυλ και χαρακτήρες αρκετά συμπαθείς.

Ειδικά το soundtrack με την υπογραφή των Goldfrapp, θα σας στοιχειώσει…