Δεν είμαι ήρωας – Γιώργος Σαμπάνης (2012)

Γράφει η Xplorer

Το «Θέλω» απ' το «δεν μπορώ»...ένα «φοβάμαι» δρόμος...

Το 2012 ο Γιώργος Σαμπάνης κυκλοφορεί το καινούργιο του άλμπουμ Δεν είμαι ήρωας από την COBALT MUSIC-παλιά Universal Music. Σε μουσική του ίδιου και στίχους της Ελεάνας Βραχάλη φτιάχνει 10 τραγούδια.

Μη μιλάς...Άσε τα βλέμματα μας, Αναψ' τα αίματά μας με μια αγκαλιά

Μη μιλάς, έχει το σώμα γλώσσα που ξέρει Θεέ μου πόσα κι αληθινά

Μη μιλάς...Να με παιδεύεις πάψε

Τις ενοχές σου κάψε κι έλα κοντά...

Τα τραγούδια έχουν όλα κάτι να προσέξεις. Αυτά που ξεχωρίζουν και κάνουν ήδη μεγάλη επιτυχία στο ράδιο είναι το Ώρα μηδέν, το Μόνο αν θες εμένα και το Ότι και να είμαι. Ξεχωρίζουν ακόμα-και πιστεύω πως σύντομα θα τα ακούμε και στο ράδιο-το Κόκκινο, το μη Μιλάς και Εγώ που σ’ αγαπάω. Τα δικά μου πολύ αγαπημένα που πραγματικά δεν έχω σταματήσει να ακούω απ’ την στιγμή που πρώτο άκουσα το cd είναι το Σαν κι εσένα και Αυτά που είχες τάξει.

Δε σου μιλάω μ΄ έκανες να σου θυμώσω που με προδίδεις στεγνά

Μ’ έκανες τόσα να νιώσω και μ΄αναγκάζεις μετά

μέσα μου βίαια να σε σκοτώσω μα εσύ γεννιέσαι ξανά

Δε μιλάμε, κομμάτια σπάμε και δε ρωτάμε εμείς πια ούτε καν "τι κάνεις"

Νέα μαθαίνω κι απλά σωπαίνω δεν ανασαίνω μη δω ότι χώρια σου ζω...

Ο Σαμπάνης επιστρέφει μ’ ένα πολύ δυνατό άλμπουμ. Πολύ ωραία και προσεγμένη παραγωγή και παρόλο που δεν χρησιμοποιεί πολλά όργανα οι μελωδίες του είναι εξαιρετικές. Απ’ τις μπαλάντες στο πιο pop κι απ’ το pop στο dance, ο Σαμπάνης φτιάχνει μουσικές για όλες τις διαθέσεις και πραγματικά απ’ την αρχή μέχρι το τέλος του άλμπουμ δεν κουράζεσαι καθόλου.

Ποιος είμαι εγώ και πώς τολμώ τόσο να ποθώ να 'μαι ο άνθρωπός σου;

Με 'μενα να ζεις, εμένα να βρεις κάτω απ' το πιο μεγάλο όνειρό σου

Είμαι εγώ που σ' αγαπάω και το κόστος δεν μετράω που όλο θες να μ' εξαντλήσεις

Είμαι εγώ που δεν φοβάμαι μια ζωή μόνος μου να 'μια μήπως και με συναντήσεις

Είμαι εγώ που δεν σ' αγγίζω δεν σε βλέπω, δεν σ' ορίζω

Μα μπορώ να αισθανθώ κάθε στιγμή σου γιατί ό,τι και να λες, ζω στην ψυχή σου...

  

Αυτό που αναμφίβολα ξεχωρίζει στο άλμπουμ είναι ο στίχος. Με την Ελεάνα Βραχάλη να έχει γράψει όλα τα κομμάτια, ο στίχος του είναι απλά εξαιρετικός. Γεμάτος συναισθήματα και εικόνες σου περνάει αυτό ακριβώς το συναίσθημα που θέλει χωρίς ούτε καν να προσπαθήσει. Βέβαια, σχεδόν όλα τα κομμάτια της Βραχάλη το καταφέρνουν αυτό. Η φωνή του Σαμπάνη είναι πολύ καλή. Γεμάτη εντάσεις, πότε γλυκιά και πότε επιθετική δίνει αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να τελειοποιήσει το κομμάτι.

Απ’ τις φωνές πιο δυνατή ειν’ η λογική μα δε σημαίνει ότι είναι κι η σωστή

Γι’ αυτό κι εγώ την αγνοώ

Πατρίδα μου είναι ένας τόπος στην καρδιά

Δικά του τα έθιμα, δική του η μοναξιά...εκεί το χώμα είμαι εγώ

Όταν πρώτο άκουσα το cd εξεπλάγην. Ο Σαμπάνης προσπαθεί πολύ να φτιάξει μια αξιοπρεπή, ώριμη και προσεγμένη δουλειά και το καταφέρνει και με το παραπάνω. Σαν συνθέτη τον γνώριζα και τον εκτιμούσα και από πιο παλιές δουλειές αλλά σαν ερμηνευτή άρχισα να τον εκτιμώ μετά απ’ αυτό το άλμπουμ. Εντάξει δεν είναι ο Φραγκούλης αλλά σίγουρα είναι πολύ καλύτερος-και τονίζω το πολύ-απο τόσους άλλους που τελευταία βγαίνουν στην ελληνική μουσική βιομηχανία.

Πέφτει η βροχή κι εγώ δεν κοιμάμαι

Τόσες πολλές σταγόνες φοβάμαι, μπορεί σε μια να πνιγώ

Όλο γελάς κι εγώ όλο λυπάμαι

μην γελαστείς και πεις δεν θυμάμαι...γιατί στη μνήμη ακουμπώ

Τέλος να πως ότι ΣΙΓΟΥΡΑ αυτό το άλμπουμ είναι ανώτερο και μάλιστα σκάλες ανώτερο απ’ άλλους καλλιτέχνες-συνθέτες που θεωρούνται καλύτεροι απ’ τον Σαμπάνη, όπως τον Χατζηγιάννη για παράδειγμα, που έχει παραγίνει το κακό με την προχειρότητα του, την κακή ποιότητα και τόσο «κακά» κομμάτια που πια βγάζει. Ο Σαμπάνης σέβεται τον εαυτό του και προφανώς το κοινό και μπράβο του για αυτήν την δουλειά γιατί είναι πραγματικά πολύ καλή.

Θα `δινα, τι δε θα `δινα να ξυπνάω κάθε πρωί

Δίπλα σου, να `μαι δίπλα σου γιατί αλλιώς δεν είναι ζωή

Θα `δινα, τι δε θα `δινα να `μουν μέσα σου κάτι ιερό

μάτια μου δωροδόκησα όλα τ’ άστρα στον ουρανό…