Intimacy - Patrice Chéreau (France, 2001)

Γράφει η Camera Obscura

Χθες με λύπη έμαθα πως απεβίωσε ο Patrice Chéreau. Δεν θα σου πω τίποτα γι’αυτόν τον δημιουργό. Θα σου μιλήσω μονάχα για μια ταινία που γύρισε το 2001. Ο τίτλος της “Intimacy”.
Μία ταινία που μ’έμαθε κάτι μικρό μα που το κουβαλάω ακόμα μέσα μου και ίσως γι’αυτό να είναι μεγάλο. Μ’έμαθε πως το σεξ είναι επικοινωνία. Δυο σώματα που παλεύουν  να εκφραστούν. Και όσο φιλοσοφικό ή αδιάφορο κι αν σου ακούγεται, στον δικό μου κόσμο γέννησε ουσιαστικά ολόκληρη την κοσμοθεωρία μου γύρω από τον έρωτα και το σεξ. Ο Patrice, λοιπόν, υπήρξε κατά έναν τρόπο δάσκαλός μου. Και με θλίβει η είδηση του θανάτου του. Γι’αυτό και σήμερα επέλεξα αυτό το φιλμάκι. Είναι ο δικός μου τρόπος να του πω “αντίο”.

 Κάθε Τετάρτη ένας άντρας και μία γυναίκα συναντιούνται και κάνουν σεξ. Ύστερα ο καθένας επιστρέφει στην καθημερινότητά του. Ο Jay (Mark Rylance), που δουλεύει μπάρμαν σ’ένα κλαμπ, δεν γνωρίζει τίποτα για εκείνη. Ούτε η Claire (Kerry Fox) γνωρίζει ποιος είναι στ’αλήθεια εκείνος. Μία Τετάρτη, όμως, τα πάντα θ’αλλάξουν. Ο Jay θα νιώσει την ανάγκη να μάθει για την Claire. Πού μένει, πώς ζει. Αυτή του η απόφαση θα τους οδηγήσει σ’ένα κρυφτό από το οποίο και οι δύο θα βγουν χαμένοι. Μα ίσως και κερδισμένοι...

Και με αυτή την πλοκή, που θυμίζει έντονα μία άλλη γαλλική ταινία, την Πορνογραφική Σχέση του Frédéric Fonteyne, ο Patrice Chéreau στήνει ένα μικρό αριστούργημα. Και δεν μπορείς παρά να το ερωτευτείς.  Και ο λόγος είναι σπουδαίος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ομορφιά σ’ένα πλάνο από δύο γυμνά σώματα που κάθε τους μικρή κίνηση γεμίζει το μέσα σου με συναισθήματα. Ο έρωτας και το σεξ στην πιο καθαρή τους μορφή, στην πιο ρεαλιστική και στην πιο ουσιαστική. Αν μου έλεγες να διαλέξω μια ταινία που περιγράφει σε απόλυτο βαθμό την εικόνα της σαρκικής επιθυμίας (ο ελληνικός τίτλος της ταινίας) τότε θα σου έλεγα χωρίς σκέψη πως είναι το Intimacy.

Στην ταινία δεν θα βρείς καμία καλλιτεχνική ή ωραιοποιημένη ματιά. Γι’αυτό και το Intimacy σου μιλάει για δυο ανθρώπους που τα σώματά τους είναι γεμάτα με ατέλειες. Γι’αυτό και ο σκηνοθέτης δεν στήνει τα πλάνα του με όμορφα σκηνικά. Γι’αυτό και η κάμερα δεν ψάχνει τα σπουδαία πλάνα. Γι’αυτό και το σεξ δεν κρύβεται μα ούτε καυχιέται. Και αυτή ακριβώς η διαπίστωση κάνει την ταινία αριστουργηματική. Ό,τι θα δεις στην ταινία είναι ειλικρινές. Τα αγγίγματα, τα βλέμματα, οι τσακωμοί, οι ενοχές, οι απώλειες, τα λάθη, τα ψέματα, ο πόθος, η επαφή, θα σου θυμίσουν κάτι από τη δική σου ζωή. Η εξαιρετική χημεία των δυο πρωταγωνιστών κάνουν την ταινία τόσο ζωντανή που πολλές φορές θα πιάσεις τον εαυτό σου να σκέφτεται και να νιώθει όπως οι χαρακτήρες του έργου. Αυτό είναι και το ατού της ταινίας. Οι δυο πρωταγωνιστές. Παίζουν μονάχα με τα σώματά τους. Και είναι τόσο δύσκολο να το καταφέρουν αυτό σε απόλυτο βαθμό δυο ηθοποιοί. Τόσο στον κινηματογράφο όσο και στο θέατρο.

Για όλα αυτά μα και γι’άλλα που ίσως ανακαλύψεις, βλέποντας την ταινία,  ο Patrice Chéreau στη μνήμη μου μου θα είναι για πάντα ένας σπουδαίος δάσκαλος  και αυτή η ταινία θα είναι για πάντα όλη κι όλη μου  η κοσμοθεωρία για το σεξ και τον έρωτα. Και είμαι σίγουρη πως κρύβει ομορφιά!

Καλή προβολή!