Γράφει η Xplorer
Who am I, what and why?
'Cause all I have left is my
memories of yesterday
Oh these sour times
Το 1994
οι Portishead
βγάζουν το πρώτο τους άλμπουμ Dummy και
μένουν στην ιστορία μ’ ένα απ’ τα
καλύτερα άλμπουμ των 90’s. Ο Geoff Barrow στην παραγωγή,
το Rhodes piano, το
προγραμματισμό και την παραγωγή, η Beth Gibbons στην φωνή και
την παραγωγή, ο Adrian Utley στην κιθάρα,
το Theremin, το
μπάσο και την παραγωγή και ο Dave McDonald στην ηχοληψία
έρχονται και φέρνουν 11 τραγούδια στην αμερικάνικη έκδοση.
I'm lost, exposed
Stranger things will come your way
It’s just I'm scared
Got hurt a long time ago
I can't make myself heard no matter
how hard I scream
Τα
τραγούδια έχουν όλα κάτι να προσέξεις. Περίεργοι ήχοι και αλλόκοτοι στίχοι σε
βάζουν σ’ ένα spooky κλίμα
που σίγουρα λατρεύεις. Ξεχωρίζω
τα Wandering Star, Sour times, Strangers και It Could Be Sweet. Το pedestal μ’ ένα
εξαιρετικό bassline. Το
εξαιρετικό Roads που
θεωρείται από πολλούς αριστούργημα. Άφησα τελευταία τα δύο πολύ πολύ αγαπημένα
μου, το Glory Box μ’ ένα υπέροχο
μπάσο, υπέροχη κιθάρα και Hammond organ, τα samples του τραγουδιού
είναι απ’ το Ike's Rap II του Isaac Hayes και φυσικά το numb.
From this time, unchained
We're all looking at a different
picture
Through this new frame of mind
A thousand flowers could bloom
Move over and give us some room
Give me a reason to love you
O Geoff Barrow, η Beth Gibbons, ο Adrian Utley και ο Dave McDonald μαζεύονται το 1991 στο Bristol και αποφασίζουν να ακολουθήσουν ένα είδος όχι και τόσο διαδεδομένο. Το λεγόμενο trip hop. Ένα είδος που αποτελείται κυρίως από downtempo ηλεκτρονικής μουσικής και πρωτοεμφανίστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο στις αρχές του 90. Μια μίξη ηλεκτρονικής μουσικής με τα drums βασισμένα σ’ αυτά του hip hop...έχει πολλές ομοιότητες με την Ambient αλλά περιέχει στοιχεία από hip hop-χωρίς το ραπ μέρος, jazz, soul, funk. Πρωτοπόροι, βέβαια, ένα εξαιρετικά αγαπημένο συγκρότημα οι Massive Attack.
I don't want to hurt you
For no reason have I but fear
And I ain't guilty of the crimes you
accuse me of
But I'm guilty of fear
But the thoughts we try to deny
Take a toll upon our lives
We struggle on in depths of pride
Tangled up in single minds
Ήχοι
σκοτεινοί, κλειστοφοβικοί κάποιες φορές, να σε στοιχειώνουν μ’ ένα beat πιο
καταθλιπτικό και αργό. Όλα τα όργανα ηχογραφήθηκαν live εκτός απ’ τα drums στο It could be sweet. Εξαιρετική
παραγωγή, κιθάρες και ενορχήστρωση και η φωνή σε συνδυασμό με τους στίχους να
κάνουν την διαφορά. Μια φωνή όμορφη, ευαίσθητη, τρυφερή μα πάνω απ’ όλα με
ψυχή. Και ένας στίχος γεμάτος ευαισθησία, παράνοια, κατάθλιψη και για μένα
προσωπικά έρωτα.
Storm...in the morning light
I feel...No more can I say
Frozen to myself...
I got nobody on my side
And surely that ain't right
To Dummy πούλησε 150,000 στην Αμερική πριν ακόμα η μπάντα κάνει tour εκεί. Το Σεπτέμβριο
του 11 το άλμπουμ έγινε διπλά πλατινένιο στο UK έχοντας πουλήσει 850,000 αντίτυπα. Έχει τον αριθμό 419
στο Top 500 Albums ever του Rolling Stones και κέρδισε το
Mercury Prize ως Best British Album,
αφήνοντας το Definitely Maybe των Oasis πίσω.
Please could you stay awhile to share my grief
For its such a lovely day
To have to always feel this way
And the time that I will suffer less
Is when I never have to wake
Εν
κατακλείδι το αγαπώ πολύ αυτό το άλμπουμ αλλά και τελείως αποστασιοποιημένη να
το ακούσω πάντα το βρίσκω εξαιρετικό. Σαφέστατα το είδος δεν είναι για όλους
όμως πιστεύω πως αν και 16 χρονών έχει έναν εξαιρετικά «φρέσκο» και ιδιόρρυθμο ήχο που κάνει τη διαφορά.
Unable so lost...I can't find my way
Been searching, but I have never
seen
A turning, a turning from deceit
I can't understand myself anymore
But I m still feeling lonely(...)
Cos the child roses like...Try to
reveal what I could feel
And this loneliness...It just won't
leave me alone
I'm fooling somebody...A faithless
path to roam
Deceiving to breath this secretly
This silence, a silence I can't bear
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου