You Can't Regret What You Don't Remember – Ben Moody (2011)

Γράφει ο Στέφανος Σαμ

"...Here I sit in a corner, singing myself to sleep...Wrapped in all of the promises, that I never seem to keep... I no longer cry to myself, there’s no tears left to scratch away... Just diaries of blood stained pages, praying to burn away..."

Πάνε περίπου δέκα χρόνια από όταν πρώτο άκουσα ένα καινούργιο τότε group με το περίεργο όνομα Evanescence. Ένας πολύ δυναμικός και ιδιαίτερος ήχος με έναν εξαιρετικό στίχο με έκαναν αμέσως να λατρέψω το συγκρότημα. Ένα χρόνο μετά και ενώ βρισκόντουσαν σε tour τα δύο παιδιά που ίδρυσαν το group τσακώθηκαν και αποφάσισαν να τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Η Amy Lee κράτησε τους Evanescence και κατάφερε να τους κρατήσει σε ένα υψηλό επίπεδο ενώ ο Ben Moody άρχισε να δουλεύει περισσότερο σαν συνθέτης και στιχουργός...

Το 2009 έβγαλε το πρώτο του solo άλμπουμ που είχε πολύ διαφορετικό ήχο από ότι τον είχαμε συνηθίσει όμως με κάποια πολύ όμορφα κομμάτια. Δύο χρόνια αργότερα αποφάσισε να ξαναγράψει την μουσική που όπως ο ίδιος λέει αγαπάει. Έφτιαξε λοιπόν ένα group τους We are the Fallen αρκετά όμοιο με τους Evanescence αλλά κυκλοφόρησε και ένα δεύτερο solo άλμπουμ με ήχο πολύ κοντά σε αυτό που αγαπάει. Για αυτό το άλμπουμ θα σου μιλήσω σήμερα...

"...Everything I love has gone so wrong, self loathing... How many times do I have to tell myself I'm sorry..."

Στα τέλη του 2011 λοιπόν κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο You Can't Regret What You Don't Remember. Δέκα τραγούδια όλα σε gothic rock και οριακά metal ήχο άλλα πιο δυναμικά και άλλα πιο ατμοσφαιρικά. Δύο από αυτά είναι ορχηστρικά με τις γνώριμες εμμονές του Moody, δύο είναι remix από το πρώτο του άλμπουμ, τέσσερα ολοκαίνουργια κομμάτια αλλά και δύο υπέροχες διασκευές του Everything Burns και του 10:22...

"...I'm empty, so lonely, I'm always chasing yesterday..."

 

Το άλμπουμ ξεκινά με το ορχηστρικό Why You που έχει γράψει ο Moody και σε βάζει αμέσως στο κλίμα του τι πρόκειται να ακούσεις παρακάτω. Το δεύτερο κομμάτι είναι μια εξαιρετική διασκευή στο παλιότερο τραγούδι του 10:22. Ένα έτσι και αλλιώς πολύ ωραίο κομμάτι ανεβαίνει ένα επίπεδο ακόμα με την εξαιρετικά ατμοσφαιρική ενορχήστρωση που του έχει κάνει. Ένα τραγούδι που θυμίζει πολύ έντονα το ύφος των Evanescence. Ενδιαφέρουσα είναι και η ιστορία που έχει βγει για το τραγούδι αφού λένε ότι ο Moody το έγραψε για την Amy Lee μιας και ο τίτλος παραπέμπει στην ημερομηνία που ο Moody έφυγε από το group (22-10). Το άλμπουμ συνεχίζει με το πολύ δυνατό Chasing Yesterday. Ένας hard rock ήχος και ένας εξαιρετικός στίχος που σε κάνει να κολλήσεις. Ακολουθεί η γλυκιά μπαλάντα Always Do που έχει μια πολύ όμορφη μελωδία. Μετά το ιδιαίτερο Sanctuary που διαφέρει από όλα τα άλλα στο ύφος και το στυλ. Το άλμπουμ συνεχίζει με δύο remix από δύο παλιότερα τραγούδια του το Never Turn Back και το Hold Me Down. Πολύ δυνατό κομμάτι είναι και το Run Away με έναν πολύ όμορφο στίχο. Λίγο πριν κλείσει το άλμπουμ ένα ακόμα ορχηστρικό κομμάτι και πάλι στο γνώριμο ύφος του Moody. Το άλμπουμ κλείνει με τον καλύτερο τρόπο, με μια εξαιρετικά ατμοσφαιρική διασκευή του Everything Burns που είχε πει παλιότερα με την Anastacia και που είναι και το πιο όμορφο κομμάτι του δίσκου κατά την γνώμη μου...

"...Tell me again you're fucked up excuses, I'm dying fighting a life of abuse, When fame is your game, you say I'm to blame, But you know, but you know..." 

Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτο άκουσα τον Moody μου είχε φανεί κάπως περίεργη η φωνή του. Όμως τα τραγούδια του ήταν τόσο δυνατά που με έκαναν να τα ακούω ξανά και ξανά και έτσι άρχισε να μου αρέσει και η φωνή του. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι ο Moody ξέρει να γράφει μουσική και ξέρει να γράφει πολύ όμορφη μουσική. Ξέρει να γράφει τραγούδια που αμέσως θα σε παρασύρουν με τον ήχο και τον στίχο τους. Και σίγουρα αν σου άρεσε το Fallen των Evanescence τότε  θα σου αρέσει και αυτό το άλμπουμ...

"...Now, the pain keeps digging in, Reminder of mistakes, I never wish i made..."

Τα Του Σαμ

Μου αρέσει πολύ η μουσική που φτιάχνει ο Moody. Μέχρι σήμερα όσα τραγούδια έχω ακούσει που να έχει γράψει εκείνος με έχουν κάνει να τα αγαπήσω και σίγουρα το Fallen για εμένα είναι το καλύτερο άλμπουμ των Evanescence. Και για να είμαι ειλικρινής ελπίζω ακόμα ότι κάποια στιγμή η Lee και ο Moody θα ξαναβρεθούν για να μας χαρίσουν τις υπέροχες μουσικές τους. Στα του άλμπουμ τώρα αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι έχει κάποια αρκετά δυνατά κομμάτια που αξίζουν ένα άκουσμα. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι αποφάσισα να γράψω για αυτό το άλμπουμ για το Everything Burns μιας και είναι ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Έχει μια τόσο δυνατή ατμόσφαιρα αλλά και έναν εξαιρετικό στίχο που εμένα προσωπικά με μαγεύει. Είναι και το τραγούδι που άκουσα περισσότερο από κάθε άλλο μέσα στο 2012. Γενικότερα δεν ξέρω αν είναι για όλους μιας και έχω ακούσει πολλούς να λένε ότι δεν τους άρεσε ο ήχος των Evanescence όμως πιστεύω ότι ένα δύο τραγούδια αξίζουν τον κόπο ότι είδος μουσικής και αν ακούς...

"...Walking through life unknown, knowing that no one cares... But who can love, what I won’t let them touch, no, Nobody is getting in here... There’s no sense reaching out, now with hope or in doubt, for a cause or a remedy... I've done all I can, I just dont understand, Why its all got to come down to me..."