The Sound Of Madness – Shinedown (2008)

Γράφει ο Στέφανος Σαμ

"...I created the Sound of Madness. Wrote the book on pain. Somehow I'm still here, to explain, that the darkest hour never comes in the night..."

Σήμερα αποφάσισα να σου γράψω για το νέο μου κόλλημα που ακούει στο όνομα Shinedown. Τρείς εβδομάδες πριν ο ξάδερφος μου, ο Γρηγόρης (κολλημένος ροκάς) μου έβαλε να ακούσω ένα συγκρότημα που είχε ανακαλύψει λίγο καιρό πριν. Η αλήθεια είναι ότι από το πρώτο άκουσμα κάτι μου έκανε αυτό το group, είχε έναν ήχο πολύ γεμάτο και πολύ γνώριμο στα αυτιά μου. Δυνατές ηλεκτρικές κιθάρες που παίζουν η μια με την άλλη, drums που σε βάζουν αμέσως στον ρυθμό και μια φωνή που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη....

Την επόμενη μέρα είπα να ψάξω την δισκογραφία του συγκροτήματος και άρχισα να ακούω όλα τα κομμάτια τους. Αυτό ήταν, είχα κολλήσει. Γνήσιο ροκ με πάρα πολύ δυνατό στίχο που σου λέει αυτό που θέλει στα ίσα χωρίς χαζομάρες. Όλα τα άλμπουμ του group έχουν δυνατά κομμάτια όμως τα δύο τελευταία είναι πιστεύω τα πιο δυνατά. Αυτό που ξεχώρισα και θα σου μιλήσω αναλυτικά είναι το Sound of Madness...

"...Your words still serenade me, Your lullabies won't let me sleep. I've never heard such a haunting melody. Oh, it's killing me. You know I can barely breathe..."

Το Sound of Madness είναι το τρίτο studio album του συγκροτήματος και το πιο επιτυχημένο (εμπορικά τουλάχιστον). Ο Brent Smith στην φωνή και στο γράψιμο όλων των κομματιών (μαζί με τον Dave Bassett), ο Barry Kerch στα drums, ο Nick Perri στην κιθάρα, ο Zach Myers στην κιθάρα και στα φωνητικά και ο Eric Bass στο μπάσο και στα φωνητικά. Ήχος ροκ άλλοτε πιο hard και άλλοτε πιο κλασσικός αλλά πάντα με το ίδιο ενδιαφέρον. Όλη η ομάδα επιστρέφει με αδιαμφισβήτητο leader τον Smith που μοιάζει να είναι στην πιο εμπνευσμένη περίοδο της καριέρας του...

 
Τα τραγούδια είναι όλα ένα και ένα. Άλλα πιο δυναμικά όπως το Devour, Sound of Madness αλλά και το διασκεδαστικό Diamond Eyes (Boom-Lay Boom-Lay Boom) και άλλα πιο ήρεμα όπως το υπέροχο Call Me, αλλά και το μελωδικό If You Only Knew. Ο δίσκος ανοίγει πολύ δυνατά με το Devour που ήταν και το lead single του δίσκου. Ήχος ξεσηκωτικός και ένας πολύ δυνατός στίχος και αρκετά πολιτικοποιημένος θα έλεγα. Και συνεχίζουμε σε υψηλά επίπεδα με το ομότιτλο Sound of Madness που είναι αυτό που λέμε όνομα και πράγμα. Ήχος και στίχος που σε ξεσηκώνουν. Το Second Chance είναι το δεύτερο single του δίσκου και το πιο επιτυχημένο τραγούδι των Shinedown. Όχι άδικα βέβαια αφού ο στίχος του είναι πολύ δυνατός. Πραγματικά πολύ αγαπημένο και μιας που μίλησα για αγαπημένα να σου πω τα τρία δικά μου πιο αγαπημένα τραγούδια από τον δίσκο. Το πρώτο είναι το Breaking Inside, που είναι ουσιαστικά το τραγούδι που με έκανε να αγαπήσω το group. Έχει έναν τόσο εκνευριστικά αληθινό στίχο που σε χτυπάει αμέσως και σε παρασύρει. Το δεύτερο είναι το Call Me. Μια υπέροχη μπαλάντα που δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω. Μελωδία και στίχος απλά αλλά τόσο εξαιρετικά. Το τρίτο είναι το If You Only Knew, που έχει μια μελωδία που σε τραβάει αμέσως και έναν στίχο πολύ γλυκό. Ενδιαφέρουσα είναι και η ιστορία πίσω από το τραγούδι μιας και ο Brent Smith το έγραψε για την γυναίκα του και το νεογέννητο παιδί του που όπως ο ίδιος λέει του έσωσε την ζωή του, αφού με το που γεννήθηκε έκοψε το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Σαφέστατα υπάρχουν και άλλα εξαιρετικά τραγούδια όπως τα What A Shame, The Crow & The Butterfly, αλλά και το Diamond Eyes που υπάρχει στην deluxe έκδοση και το αγαπάει ο ξάδερφος...

"...I don't want to live, To waste another day. Underneath the shadow of mistakes I made, Cause I feel like I'm breaking inside. I don't want to fall and say I lost it all, 'Cause baby there's a part of me to hit the wall. Leaving pieces of me behind. And I feel like I'm breaking inside..."

Η αλήθεια είναι ότι πάει καιρός από τότε που είχα φάει έτσι κόλλημα με ένα group. Αλλά πραγματικά νομίζω ότι αυτό το συγκρότημα έχει κάτι που θα σε τραβήξει. Ίσως το γεγονός ότι μου θυμίζει αρκετά κλασσικό ρόκ που τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει και πολύ ή το γεγονός ότι έχουν έναν πολύ καθαρό ήχο και έναν frontman με πάρα πολύ δυνατή φωνή (ειδικά στα live). Το θέμα είναι ότι αν έχεις τέτοια ακούσματα τότε αξίζει να τους δώσεις μια ευκαιρία...

"...I've said it so many times, I would change my ways. No, nevermind. God knows I've tried..."

Τα Του Σαμ (music edition)

Πρώτη παρουσίαση στην μουσική και η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω. Όμως όλα βγήκαν πολύ εύκολα γιατί οι Shinedown έχουν καταφέρει να με κερδίσουν και πίστεψε με είμαι πολύ δύσκολος στο θέμα μουσική. Το Sound of Madness είναι ένα από τα πολύ καλά άλμπουμ που άκουσα το τελευταίο καιρό και ίσως το μοναδικό που με έκανε να κολλήσω τόσο. Σίγουρα κάποια στιγμή θα επιστρέψω στους Shinedown για το Amaryllis μιας και έχει τα εξαιρετικά Bully, I’ll Follow You αλλά και το πολύ αγαπημένο μου For My Sake. Όμως το Sound είναι ένα βήμα πιο πάνω για αυτό αποφάσισα να σου μιλήσω για αυτό. Οπότε ναι, αν ακούς τέτοια μουσική σου το προτείνω ανεπιφύλαχτα. Σίγουρα θα βρεις τραγούδια να αγαπήσεις...

"...Tell my mother, Tell my father, I've done the best I can..."