Born To Die – Lana Del Rey (2012)

Γράφει η Camera Obscura

Κι από τον τίτλο του post, είμαι σίγουρη, πως άρχισες να γίνεσαι καχύποπτος. Και επειδή δεν θέλω να σε κρατάω σε αγωνία, σου λέω πως αυτός ο δίσκος θάφτηκε και ξαναθάφτηκε και ξαναθάφτηκε από στόματα «μεγάλων» κριτικών της μουσικής. Sites, εφημερίδες, περιοδικά, ανώνυμοι και επώνυμοι. Αστεράκια που δεν κατάφεραν να πιάσουν ούτε τη βάση. Τότε γιατί;

Γιατί πίσω από τις χιλιοδιαφημισμένες πλαστικές της, τα vintage συμβόλαιά της με εταιρείες, τις ρετρό αμήχανες και φάλτσες στιγμές της, εντός και εκτός σκηνής, αυτό που κρατάω από εκείνη είναι  η φωνή της. Και ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, σου λέω πως αυτή η κοπέλα έχει μία πολύ ιδιαίτερη φωνή που ούτε και η ίδια το γνωρίζει. Μοιάζει μάλιστα να μην εμπιστεύεται καθόλου τον εαυτό της κάθε φορά που στέκει αμήχανη μπροστά στο μικρόφωνο. Και αυτό δεν είναι έλλειψη φωνής μα.. φόβος.

Για όλα αυτά λοιπόν. Και για μερικά ακόμη. 

 

Στο Born To Die θα βρεις αρκετά τραγούδια. Μερικά ίσως να τα γνωρίζεις. Κάποια σίγουρα έχεις σιχαθεί ν’ακούς στα ραδιόφωνα. Ένα ακόμη κακό που εισβάλλει αθόρυβα στη μουσική και προκαλεί παράσιτα. Playlists. Μα αυτά θα τα πούμε σε κάποια άλλη ανάρτηση.

1. Born To Die

2. Off To The Races

3. Blue Jeans

4. Video Games

5. Diet Mountain Dew

6. National Anthem

7. Dark Paradise

8. Radio

9. Carmen

10. Million Dollar Man

11. Summertime Sadness

12. This Is What Makes Us Girls

         

Αν κάτι μου’ρχεται να πω αυθόρμητα γι’αυτή τη δισκογραφική προσπάθεια της Lana Del Rey είναι μια λέξη. Αντιθέσεις. Οι αποστάσεις ανάμεσα σε μερικά τραγούδια μοιάζουν μεγάλες. Από το εκνευριστικό στα δικά μου αυτιά Diet Mountain Dew στο πανέμορφο και πολύ προσωπικό Video Games. Αυτές οι αποστάσεις ωστόσο δεν καταφέρνουν να σε κάνουν να ξενερώσεις. Και αυτό συμβαίνει διότι σ’αυτό το cd δεν θα βρεις κακά τραγούδια που γράφτηκαν για να πεταχτούν την επόμενη μέρα. 

Οι μελωδίες και τα στιχάκια των τραγουδιών αρκούν για να καταλάβεις ποια είναι στ’αλήθεια αυτή η όμορφη κοπέλα που έχει προκαλέσει φρενίτιδα και είναι το αγαπημένο κορίτσι των media. Ενορχηστρωτικά άψογο, το Born To Die, έχει ένα ακόμη συν που στις live εμφανίσεις της γίνεται κάποιες φορές πλην. Η φωνή της. Η στουντιακή της φωνή λοιπόν είναι μαγική. Γι’αυτή τη φωνή θα μπορούσα να ξοδέψω όλη μου τη μέρα, κοιτάζοντας το χάος μου χαμογελαστά. Αυτή η φωνή που μόλις βρεθεί μπροστά σε κόσμο τα χάνει, όταν βρίσκεται ολομόναχη μέσα σ’ένα δωμάτιο, κάνει στ’αλήθεια θαύματα. Και είμαι σίγουρη πως ο γρίφος δεν βρίσκεται στην τεχνολογία. Σ’αυτή την καταραμένη τεχνολογία που κάνει τα βατράχια να μοιάζουν με πρίγκιπες. Όχι. Η απάντηση βρίσκεται στον φόβο που σου έλεγα νωρίτερα. Ο οποίος κρύβεται καλά στο βλέμμα της και στον μελαγχολικό της στίχο. Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, στο ξαναλέω, δεν κάνω λάθος για την Lana Del Rey. Έχει κάτι όμορφα εύθραυστο η φωνή της που μοιάζει να σκορπίζεται όποτε τραγουδάει για εκείνον. Και αυτή είναι η γοητεία της!

Τον κόσμο της τον αγαπάω. Γιατί είναι γεμάτος με πολύ προσωπικές της σκέψεις. Και αυτό μετριέται σε συναισθήματα. Όσο fake κι αν βαφτίζεται για πολύ κόσμο, άλλο τόσο original είναι στα δικά μου μάτια όποτε τραγουδάει “kiss me hard before you go” ή όποτε κοιτάζει τον φακό στα ιδιαίτερα video clip της που την χωράνε ολόκληρη μέσα τους. Κι αυτό μου αρκεί. Για τώρα. Φ!