Πέρα από τη Λογική - Joaquim Lafosse (2012)

Γράφει η Camera Obscura

Η ταινία που σου φέρνω σήμερα μ'έκανε να θυμώσω και να κλάψω πολύ. 

Η ιστορία του έργου ίσως σε κάνει να βρεθείς στην απέναντι πλευρά από αυτή που βρίσκεται η ηρωίδα του. Σίγουρα όχι με το μέρος της. Όμως, στο δικό μου μυαλό στριφογυρνάνε συνεχώς ερωτήματα που με κάνουν να στέκομαι δίπλα της, μπορεί όχι με το μέρος της, μα δίπλα της. Ερωτήματα για τις κοινωνίες που επιλέγουμε να χτίσουμε και μέσα σε αυτές να φτιάξουμε οικογένειες και να μεγαλώσουμε παιδιά.

H Murielle (Émilie Dequenne) και ο Mounir (Tahar Rahim) είναι δύο νέοι άνθρωποι, ερωτευμένοι, εκείνη από το Βέλγιο και εκείνος από το Μαρόκο. Ο Mounir ζει με τον θετό του πατέρα, τον André Pinget (Niels Arestrup), έναν άντρα οικονομικά ισχυρό, ο οποίος υιοθέτησε τον Mounir και τον έφερε από το Μαρόκο στο Βέλγιο για μια καλύτερη ζωή. Όταν ο Mounir θα κάνει πρόταση γάμου στη Murielle, εκείνη θα μετακόμισει μαζί τους. Η ζωή τους μοιάζει να είναι ευτυχισμένη. Σύντομα η Murielle θα μείνει έγκυος και ο Mounir θ'αρχίσει ν'αντιμετωπίζει τα πρώτα οικονομικά προβλήματα. Όμως, το δίχτυ ασφάλειας του André τους κάνει να νιώθουν πως τίποτα δεν θα πάει στραβά. Έτσι, η ζωή τους κυλάει φυσιολογικά. Όπως συμβαίνει σε κάθε ζευγάρι που φτιάχνει σιγά σιγά τη δική του οικογένεια. Μόνο που σε αυτή την οικογένεια, κάτι αρχίζει να λειτουργεί λάθος. Ο André πολύ γρήγορα γίνεται ο αρχηγός αυτής της οικογένειας. Η οικονομική εξουσία που έχει στα χέρια του μετατρέπει αυτό το σπίτι σε φυλακή για τον Mounir και τη Murielle. Η  Murielle θ'αρχίσει να χάνει τις ισορροπίες της. Η γέννηση του ενός παιδιού μετά το άλλο, την οδηγεί όλο και πιο πολύ στην κατάθλιψη. ο Mounir, νιώθοντας πως έχει χρέος να μην αφήσει ποτέ τον θετό του πατέρα που τους προσφέρει μια άνετη ζωή, παραβλέπει την δραματική αλλαγή στη Murielle, παραβλέπει την προβληματική τους καθημερινότητα και τα σημάδια που προειδοποιούν. Όμως, πολύ σύντομα η τραγωδία δεν αργεί να φτάσει. Η Murielle θα σκοτώσει τα παιδιά της και θα προσπαθήσει ν'αυτοκτoνήσει.

Το Πέρα από τη Λογική, που παίζεται ακόμα στους κινηματογράφους, είναι μία από τις ωραιότερες ταινίες και μια από τις πιο θλιβερές ιστορίες που έχω δει στο σινεμά. Μια αριστουργηματική ταινία που βασίζεται σχεδόν ολόκληρη στην ερμηνεία της πρωταγωνίστριάς της, της Émilie Dequenne. Ένα σπαρακτικό δράμα που γεννάει την κορύφωσή του στο κάθε λεπτό που περνάει για να οδηγήσει την ηρωίδα του σ'ένα βίαιο ξέσπασμα που θα φέρει το πιο βουβό και σκληρό τέλος για εκείνη μα και για την οικογένειά της. Η Murielle είναι πολλά περισσότερα από μια γυναίκα που μια μέρα αποφάσισε να σκοτώσει τα παιδιά της. Η Murielle είναι η μικρογραφία του τί μπορεί να συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός φαινομενικά ήσυχου και ευτυχισμένου σπιτιού.

Ο σκηνοθέτης της ταινίας, ο Joaquim Lafosse, θίγει με εξαιρετικό τρόπο θέματα που αφορούν τελικά τις ίδιες τις κοινωνίες. Κοινωνίες απόλυτα πατριαρχικές, σχεδόν εχθρικές για τις γυναίκες και τη θέση τους σε αυτές. Ταξικές και πολιτισμικές διαφορές που οδηγούν σε αγεφύρωτα χάσματα. Χρήμα και ευνουχισμός. Εξουσιαστής και εξουσιαζόμενος. Όλα αυτά γίνονται οι μικρές εκείνες αφορμές που κάνουν την ηρωίδα να χάσει σιγά σιγά την λογική της και να βυθιστεί στον απόλυτο παραλογισμό.

Η Émilie Dequenne καταφέρνει να κάνει κάτι μεγαλειώδες. Να αποδώσει τον ρόλο της με τόση φυσικότητα που σχεδόν πιστεύεις πως αυτή η γυναίκα υπάρχει. Ίχνος υπερβολής δεν θα βρεις στην ερμηνεία της. Ακόμη και στις πιο τραγικές στιγμές της, δεν θα βρεις ούτε ένα μικρό λάθος πάνω της. Κάτι που να σε κάνει να πεις από μέσα σου πως αυτή η γυναίκα που έχεις μπροστά σου είναι ηθοποιός και αυτό που ζει είναι γραμμένο σ'ένα σενάριο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την σκηνή όπου η ηρωίδα, μένοντας ξανά μόνη, μη έχοντας για μια ακόμη φορά την προστασία του Murin, συνειδητοποιεί το αδιέξοδό της, ξεσπώντας σε κλάματα. Γι'αυτή την σκηνή και μόνο αξίζει να δεις αυτή την ταινία. Σπουδαία ερμηνεία!

Δεν ξέρω αν χρειάζεται να σου πω κάτι άλλο γι'αυτή την ταινία. Το μόνο που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι πως μ'έχει στοιχειώσει.

Καλή προβολή!