Τα παιδιά του Πατρός - θέατρο Βρυσάκι

Γράφει η Μιρέλα Σταυρινού

Να και ένα δυνατό κείμενο που νόμιζα ότι είχε γραφτεί από ξένο συγγραφέα – και μάλιστα εξαίρετο ταλέντο.

Ειλικρινά, αυτή την εντύπωση είχα όταν πήγα στο θέατρο Βρυσάκι να παρακολουθήσω την παράσταση που σκηνοθέτησε και παίζει ο φίλος μου Στέφανος Κακαβούλης. Τον Στέφανο το γνώρισα πριν από περίπου 6 χρόνια, όταν δούλευα ως βοηθός σκηνοθέτη στο θέατρο Αθηνών, στη «Διονυσιακή Νύχτα». Κείμενο δικό του, με δυνατό θέμα και ποιητικά μονολογικά κομμάτια, αλλά με αρκετά σημεία που έχριζαν διόρθωσης ή αλλαγής.

Έκτοτε ο Στέφανος ωρίμασε, εξελίχθηκε πολύ η γραφή του, με αποτέλεσμα να μας δώσει εδώ ένα θεατρικό πολύ καλοδουλεμένο, πολύ πρωτότυπο, αφάνταστα πολυδιάστατο.

Στο μικρό δωματιάκι-σκηνή του θεάτρου Βρυσάκι, τόσο στενό όσο μια αποθήκη. Ιδανικό όμως για τις ανάγκες του εν λόγω κειμένου. Εκεί θα μείνετε καθηλωμένοι για περίπου μία ώρα, όπου τα συναισθήματα είναι πολλά και η λύτρωση στο τέλος θα έρθει με έναν ανορθόδοξο τρόπο…

Το έργο:

Ένας πρώην καθολικός ιερέας στην περιοχή Victoria της Αυστραλίας, αποπλανούσε ανήλικα παιδάκια, περίπου 3 δεκαετίες πριν. Καιρό μετά την αποχώρησή του από το σχήμα, στέλνει επιστολές σε όλα του τα θύματα, με το αίτημα να τον συναντήσουν σε ένα εγκαταλελειμμένο μέρος.

Τι να θέλει άραγε; Να απολογηθεί για όσα τους έκανε τόσα χρόνια πριν;

Να τους λυτρώσει ή να λυτρωθεί ο ίδιος;

Οι μόνοι που ανταποκρίνονται είναι 2 γυναίκες – η τσαμπουκαλού μηδενίστρια και κυνική Έλλι (ιδανική για τον ρόλο η Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, με εμφάνιση ξανθού αγγέλου που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον εσωτερικό της κόσμο), η χαμηλών τόνων και μητέρα πια Τζόι (με έπεισε η Ζωή Ξανθοπούλου – υιοθέτησε μέχρι και τα νευρικά τικ, τον τραυλισμό, τις μικρές κινήσεις του χαρακτήρα που ενσαρκώνει), καθώς και ο νεαρός και όμορφος Μαρκ… ο οποίος παραμένει ένα μυστήριο μέχρι το τέλος. Εξαίρετος ο ίδιος ο Στέφανος Κακαβούλης ως Μαρκ. Μια χαμηλόφωνη, εκφραστική και κινηματογραφική ερμηνεία που είναι ό,τι πρέπει, υπερτονίζοντας τη διαφορά του χαρακτήρα του από αυτόν της Έλλι.

Και τέλος, ο Σπύρος Φωκάς. Σε έναν ρόλο-έκπληξη που του ταιριάζει γάντι. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο τελικός του διάλογος με τον Μαρκ. Σαν να τα έβγαζε από την ψυχή του τα λόγια. Σαν να τα έλεγε για πρώτη και τελευταία φορά. Σαν να ήταν ο ίδιος ο «Πατέρας» των παιδιών…

Πηγαίνετε να δείτε το θεατρικό, και φυσικά μην σας περάσει ποτέ από το μυαλό ότι είναι ακόμα ένα έργο που πραγματεύεται απλά και μόνο το θέμα της παιδεραστίας. Είναι κάτι πολύ πάνω και πέρα από αυτό. Πολύ μεγαλύτερο.

Πραγματεύεται το θέμα της Πίστης στο Θεό και πώς αυτή την πίστη τη δέχεται ή την αμφισβητεί ο κάθε άνθρωπος με το δικό του μοναδικό τρόπο.

Το μόνο που έχω να ευχηθώ – γιατί το έργο στην Ελλάδα είναι ήδη επιτυχημένο και έχει απήχηση στο κοινό – είναι να γνωρίσει ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στο εξωτερικό. Πρόσφατα μεταφράστηκε στην Αγγλική γλώσσα. Πραγματικά αξίζει τα καλύτερα.

Θέατρο Βρυσάκι

Βρυσακίου 17, Μοναστηράκι

Τηλ : 210 3210179

Παραστάσεις : Δευτ., Τρ. 9 μ.μ. (μέχρι 30/11/2013)

Εισιτήρια: 10ευρώ, μειωμένο 5 ευρώ

Έλλι: Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη

Τζόι: Ζωή Ξανθοπούλου

Μαρκ: Στέφανος Κακαβούλης

Πατέρας Σάιμον: Σπύρος Φωκάς

Συγγραφή – σκηνοθεσία: Στέφανος Κακαβούλης