La Vénus à la fourrure - Roman Polanski (2013)

Γράφει η Μιρέλα Σταυρινού

Η νέα ταινία του Ρόμαν Πολάνσκι, βασισμένη σε επιτυχημένο θεατρικό, είναι ο ιδανικός τρόπος για να περάσεις ένα όμορφο βράδυ στο σινεμά.

 

Χωρίς να είναι ούτε κωμωδία ούτε γαργαλιστικό – αν και σε κάτι τέτοιο παραπέμπουν οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το δελτίο τύπου – η αλήθεια είναι ότι επί 90 λεπτά σε κρατά καθηλωμένο επί της οθόνης. Το κείμενο είναι στ’ αλήθεια ευφάνταστο και δυνατό. Η σκηνοθεσία του Πολάνσκι – δηλαδή η διεύθυνση των ηθοποιών – εξαιρετική και φανερά προσεγμένη.

Τι άλλο να ζητήσει κανείς;;

Η πλοκή:

Ο Τόμας, νευρικός σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας, έχοντας περάσει ένα δύσκολο βράδυ περνώντας από οντισιόν ένα σωρό ακατάλληλες κοπέλες για τον απαιτητικό ρόλο της Βάντα στο νέο του θεατρικό, είναι έτοιμος να γυρίσει σπίτι να απολαύσει κινέζικο φαγητό με την καθωσπρέπει αρραβωνιαστικιά του…

Όλα αυτά μέχρι που εισβάλει στο θέατρο μια γυναίκα που ισχυρίζεται ότι λόγω ατυχίας στο Μετρό καθυστέρησε στην οντισιόν… Ανάλαφρη, επιφανειακή, γλωσσού αλλά και σούπερ σέξι, μυξοκλαίει και παίζει το θύμα μέχρι να πείσει τον Τόμας να τη δοκιμάσει στο ρόλο.

Αυτά που ακολουθούν είναι ένα παιχνίδι εναλλαγής ρόλων, με αφορμή και «καμβά» τη διασκευή του παλιού μυθιστορήματος “Venus in Furs” του Αυστριακού Λέοπολντ Βον Μαζόχ. Πρόκειται για το βιβλίο από το οποίο προέκυψε ο όρος «μαζοχισμός».

Σπουδή πάνω στο θέατρο και στο ρόλο του σκηνοθέτη, καλοδουλεμένες ερμηνείες οι οποίες είναι αρκετά απαιτητικές αν σκεφτεί κανείς την συχνότατη εναλλαγή ρόλων, χαρακτήρων, θύματος και θύτη, και όλα αυτά με ένα συμβολικό και μεταφορικό υπόβαθρο…

Και φυσικά, τις απαραίτητες και έξυπνες δόσεις χιούμορ.

Και αν στην αρχή η υποψήφια Βάντα παραπονιέται στον συγγραφέα-σκηνοθέτη ότι το κείμενο περιέχει σεξιστικά και αντι-φεμινιστικά θραύσματα, στο τέλος οι ρόλοι και τα πράγματα αντιστρέφονται τόσο πολύ, ώστε δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί κανείς ότι …

«Εκ γυναικός ερρύη τα κρείττω», αλλά τελικά… και τα φαύλα!

Στον ρόλο του Τόμας ένας ηθοποιός που φυσιογνωμικά μοιάζει απίστευτα στον Πολάνσκι και η «Αφροδίτη», η γοητευτική και αισθησιακή Εμμανουέλ Σενιέ, είναι η επί δυόμιση δεκαετίες σύζυγος του σκηνοθέτη.

Δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι πρόκειται για μια από τις πιο προσωπικές δημιουργίες του.

Και όσοι κριτικοί ισχυρίστηκαν ότι «δεν είναι ακριβώς σινεμά», τότε προφανώς έχουν μια στενόμυαλη αίσθηση περί του τι είναι και τι δεν είναι κινηματογράφος.

Μόνο που ο ίδιος ο κινηματογράφος, όπως και η Τέχνη γενικότερα, γι’ αυτό υπάρχει: για να μας ανοίγει το μυαλό.

Τόμας:  Ματιέ Αμαλρίκ

Βάντα: Εμανουέλ Σενιέ

Διασκευή – Σκηνοθεσία: Ρόμαν Πολάνσκι