Ένα τραγούδι και κάποιες σκέψεις...

Γράφει ο Στέφανος Σαμ

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα και η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα αρκετά για το τι να γράψω. Γιατί η αλήθεια είναι ότι άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας (αν πιστεύει σε κάτι), αυτή η μέρα έχει κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το μουντό. Η πίστη είναι έτσι και αλλιώς κάτι πολύ προσωπικό για τον καθένα. Εγώ για να σου πω την αλήθεια μου έχω πολλά θέματα με τις θρησκείες και έχω μεγάλες αντιρρήσεις με τους και καλά "εκπροσώπους". Δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικά Θεός (βέβαια αν κρίνω από το πόσο συχνά τα βάζω μαζί του, μάλλον το πιστεύω) εκεί πάνω αλλά είμαι σίγουρος ότι αν υπάρχει δεν θα είναι καθόλου ευχαριστημένος με το πως χειρίζονται το όνομα του αυτοί που υποτίθεται τον εκπροσωπούν. Όμως καλύτερα να σταματήσω εδώ για αυτό το θέμα γιατί η αλήθεια είναι ότι πραγματικά πολλά από όσα κάνουν είναι εξοργιστικά (όπως το να εκμεταλλεύονται τον πόνο του άλλου στα νεκροταφεία και να παίρνουν λεφτά από ανθρώπους που πενθούν για να κάνουν απλά ένα μνημόσυνο, αυτό δηλαδή που τους πληρώνει το κράτος, εμείς δηλαδή, να κάνουν)...

Για να επανέλθω λίγο στο όλο θέμα της ημέρας αλλά και όλης της εβδομάδας εγώ προσωπικά το όλο μήνυμα αυτών των ημερών το παίρνω σαν μια αλληγορία που στο τέλος της βγάζει μια αισιοδοξία. Ότι όσο και αν νιώθεις ότι έχεις φτάσει στον πάτο, όσο και αν πιστεύεις ότι έχεις χάσει το παιχνίδι της ζωής πάντα υπάρχει η ελπίδα και η πιθανότητα να φτιάξουν τα πράγματα, να έρθει η ανάσταση. Και ειλικρινά είναι ένα μήνυμα που το έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη όλοι. Γιατί πέρα από την οικονομική κρίση που μας έχει χτυπήσει, υπάρχει η ψυχολογική και η ηθική κρίση που είναι πολύ χειρότερες. Κάθε μέρα ακούμε φρικτά εγκλήματα που γίνονται από συνανθρώπους μας όπως και καθημερινές αυτοκτονίες ανθρώπων που δεν βρήκαν ελπίδα πουθενά. Και φυσικά έχουμε και το τσίρκο που ψήφισε ένα μεγάλο μέρος του λαού μας και βρίσκεται στο έτσι και αλλιώς μεγαλύτερο τσίρκο που λέγετε βουλή. Αυτό και αν δείχνει ηθική κρίση. Το τραγικότερο είναι ότι οι περισσότεροι φασίστες είναι υποτίθεται και μεγάλοι χριστιανοί. Τι πιο χριστιανικό εξάλλου από το να μπαίνεις σε νοσοκομεία και να διώχνεις παιδάκια επειδή δεν είναι ελληνόπουλα;

Χμμμ! Μάλλον ξέφυγα αρκετά από αυτό που είχα αρχίσει να γράφω. Το αρχικό πλάνο για σήμερα ήταν να κάνω ένα review για την ταινία Passions of Christ όμως δεν μου έβγαινε. Υπάρχουν, η αλήθεια, πολλές ταινίες με αυτό το θέμα με την πιο γνώριμη σε μας (μιας και την βλέπουμε κάθε μεγάλη εβδομάδα) το Jesus From Nazareth αλλά και το επικό Ben Hur (που επίσης το βλέπουμε κάθε χρόνο). Όμως τελικά αποφάσισα να βάλω απλά ένα τραγούδι. Ένα τραγούδι που αν πραγματικά ακολουθούσαμε όσα λέει θα έλυνε όλους τους προβληματισμούς που αναφέρω πιο πάνω. Γιατί πόσοι πόλεμοι έχουν γίνει για ανόητα πολιτικά παιχνίδια; Πόσες ζωές έχουν χαθεί στο όνομα κάποιας θρησκείας; Πόση κακία έχουμε νιώσει από συνανθρώπους μας αλλά και για συνανθρώπους μας;

Imagine - John Lennon

Ο απόλυτος ύμνος της ειρήνης. Λόγια τόσο απλά, τόσο κατανοητά, τόσο αληθινά. Αν ειλικρινά ακολουθούσαμε αυτά που έγραψε αυτός ο ιδιοφυής άνθρωπος σίγουρα θα ζούσαμε μια πολύ πιο απλή και όμορφη ζωή...

Imagine there's no heaven

It's easy if you try

No hell below us

Above us only sky

Imagine all the people

Living for today...

Imagine there's no countries

It isn't hard to do

Nothing to kill or die for

And no religion too

Imagine all the people

Living life in peace...

You may say I'm a dreamer

But I'm not the only one

I hope someday you'll join us

And the world will be as one

Imagine no possessions

I wonder if you can

No need for greed or hunger

A brotherhood of man

Imagine all the people

Sharing all the world...

You may say I'm a dreamer

But I'm not the only one

I hope someday you'll join us

And the world will live as one